Rematada cara ao ano 1230 e de autor descoñecido, A morte
do rei Artur constitúe a derradeira das tres narracións que forman a triloxía do
Lancelot en prose e pon fin ao extenso ciclo en prosa dedicado ás fazañas dos
compañeiros da Mesa Redonda, o coñecido ciclo da Vulgata artúrica.
Nesta obra nárrase o crepúsculo da gloriosa “era artúrica”. Os principais
protagonistas aparecen xa entrados na vellez e botando en falta o esplendor perdido
das épocas anteriores. A envexa que Agravaín sente por Lanzarote lévao a desvelar
ao rei os amores adúlteros da raíña.