A cor áspera do veludo quen sabe se nuns anos constituirá unha desas edicións que os bibliómanos perseguirán con teimosía. Non o sei, pero polo de agora contentémonos e felicitémonos pola oportunidade senlleira que supón achegarnos a este breve pero intenso libro que, non o dubido, dialoga como é natural coas obsesións partivulares, agora compartidas, de Xulio Pardo de Neyra, isto é , poemas que establecen unha dinámica dialéctica que aviva a memoria do pasado, as súas experiencias, as súas lecturas e a maneira singular que ten de ver o mundo.