Listado de novas:
Contos e descontos
Autor: Ruth Fernández 17/08/2011
|
RUTH FERNÁNDEZ
O pasado 7 de agosto o investigador lugués Claudio
Rodríguez Fer presentou na Feira do Libro da Coruña o volume titulado
Contos e descontos, unha obra que reúne a súa narrativa completa,
composta de dous libros publicados con anterioridade (Meta-relatos,
escrito entre 1976 e 1983 e Os paraísos eróticos, este último escrito durante a súa estadía en Nova York, Bretaña, París e Atenas entre 1984 e 2009), unha obra da mocidade que non fora editada (Prometeo adolescente, con microrrelatos escritos entre os 16 e os 20 anos, entre 1972 e 1976) e un relato inédito escrito recentemente. Máis
coñecido pola súa faceta de poeta, neste volume presenta para os seus
seguidores un percorrido dende os relatos escritos na etapa adolescente
ata textos contemporáneos, máis propios da madurez do autor. Polo que se
refire á primeira narrativa de C. Rodríguez Fer (presentada nos
apartados ‘Pre- relatos’, ‘Ciclo de Ión’, ‘Entre a pavura e a
revolución’) hai que sinalar que recibe as influencias de Proust, Kafka,
Joyce, Faulkner, Poe, Lovecraft, Borges e Cortázar, lecturas daquela
etapa na vida do autor, pero tamén dá cabida á mitoloxía e ás historias
vencelladas á Guerra Civil e á posguerra, temas de sumo interese para o
poeta, involucrado de cheo na recuperación da memoria histórica, e máis
aínda ao ser fillo dun home represaliado. Esto vémolo especialmente no
libro titulado O neno que non quería ir á guerra de carácter inédito, que pecha o volume. Meta- relatos
divídese en tres series: ‘Logaritmos’, ‘Fábula fauna’ e ‘Flérida
floresta’, converténdose nunha obra de reflexión sobre a propia
narración e o universo da ficción. Do mesmo xeito, Os paraísos eróticos
conta con tres seccións: ‘Belas e bestas’, ‘Entregas’ e ‘Tres’. Se
tivera que elixir un relato dentro da narrativa que se recolle en Contos e descontos, este sería o que abre precisamente Os paraísos eróticos,
tratando un tema arquicoñecido na literatura e no cine: a historia dos
lobishome, pero neste caso coa diferenza de que a a figura que se
encarna nunha loba é unha muller, ademais chamada Ruth. Refírome ao titulado ‘A muller loba’. O
volume péchase co texto O neno que non quería ir á guerra (Recordos dun
neno da poesguerra), que inclúe os contos ‘Eu teño un canciño’, ‘A vaca
con zocas’ e ‘A republiquiña dos animais’. Péchase aquí un ciclo, pero
non se pon o punto final á narrativa do autor, xa que sendo máis poeta
que narrador, non descarta a posibilidade de continuar coa escrita de
relatos, sempre que lle permitan transmitir a intensidade que lle ofrece
a poesía. A elección do microrrelato ou do relato breve na narrativa
presentada en Contos e descontos débese, pois, a ese desexo do
autor, polo que no futuro poderá ampliarse esta obra completa con máis
ciclos de contos que, coma os poemarios, presenten a temática do
erotismo insubmiso, da memoria solidaria, da vangarda libertaria… Serán
microcontos vitalistas que obrigarán a ampliar a compilación de textos
xa presentada. , que inclúe os contos ‘Eu teño un canciño’, ‘A
vaca con zocas’ e ‘A republiquiña dos animais’. Péchase aquí un ciclo,
pero non se pon o punto final á narrativa do autor, xa que sendo máis
poeta que narrador, non descarta a posibilidade de continuar coa escrita
de relatos, sempre que lle permitan transmitir a intensidade que lle
ofrece a poesía. A elección do microrrelato ou do relato breve na
narrativa presentada en débese, pois, a ese desexo do autor, polo que
no futuro poderá ampliarse esta obra completa con máis ciclos de contos
que, coma os poemarios, presenten a temática do erotismo insubmiso, da
memoria solidaria, da vangarda libertaria… Serán microcontos vitalistas
que obrigarán a ampliar a compilación de textos xa presentada.
[...]
|
Ler máis...
|
|
Rodríguez Fer: "Seremos universais se non renunciamos a ser galegos"
Autor: Xornal de Galicia 11/08/2011
|
Claudio Rodríguez Fer (Lugo, 1956) vén de reunir en Toxosoutos a súa narrativa completa no volume Contos e descontos.
Hai uns días presentou este libro na Feira do Libro da Coruña.
Recoñecido poeta e brillante investigador, Rodríguez Fer tamén cultivou a
narrativa dende a máis pura adolescencia. Non é un home de amplas
novelas e longas historias. Iso non é o que pretende acadar cando se
enfronta á páxina en branco. "Na vida busco intensidade", admite. Iso
está na poesía e na narrativa breve, neses relatos nos que só se pode
ler a súa esencia, sen adornos barrocos nin grandes parágrafos. En Contos e descontos,
reúnese toda a obra narrativa que publicou até o momento. Dende a
primeira páxina até a última, atópase a intensidade que Rodríguez Fer
busca tanto na vida como na literatura.
Vostede é principalmente coñecido por ser un reputado poeta e
un respectado investigador. A súa faceta de narrador quedou demasiado
eclipsada?
Cualitativamente son a mesma persoa e o mesmo autor cando escribo
ensaio, narrativa ou poesía. Non creo moito na distinción de xéneros,
que no meu caso se encabalgan bastante. Cuantitativamente, non cabe
dúbida de que publiquei moitos máis libros de poesía e de investigación
que de narrativa. En realidade, en narrativa só publiquei dous libros: Meta-relatos, nos anos oitenta, e Os paraísos eróticos,
nos anos 2000. De poesía e de ensaio, pois publiquei ducias. A miña
obra narrativa é máis reducida, pero comecei a cultivala na
adolescencia. Por exemplo, para este volume recuperei un libro que
escribira antes de cumprir vinte anos. Tamén incluín un conto inédito.
Toda esta narrativa completa inclúe iso: dous libros publicados, unha
obra adolescente e un conto inédito.
Ese libro adolescente chámase Prometeo adolescente. Como é enfrontarse a un texto tan primario e iniciático coa perspectiva que dá?
Foi extraordinariamente sorprendente. Ese libro xa o tiña, en boa
medida, esquecido. As lembranzas tamén fixeron que o tivese deformado na
miña memoria. Algúns dos seus contos sorprendíanme porque estaban
totalmente esquecidos por min. Outros, que podía lembrar máis ou menos,
sorprendíanme con aspectos formais. Por momentos parecían escritos por
outra persoa. Hai que ter en conta que son contos escritos entre os 16 e
os 20 anos. Unha cousa que tamén me sorprendeu é que de min sempre
dixeron que cultivei o microrrelato dende os anos oitenta. É un
subxénero no que sempre me sentín cómodo pola súa proximidade á prosa
poética. Pero a realidade, recuperando este libro adolescente, é que xa
escribía microrrelato moito antes. Por exemplo, os primeiros relatos que
aparecen no libro son Un can para a creación dun mundo ou Inciso do Che Guevara e
son relatos de menos dunha páxina. Son relatos verdadeiramente moi
breves. Logo hai outros textos máis extensos que forman o que chamei Ciclo de Ión,
que ten como protagonista un ente astral chamado Ión, que é unha
personaxe mitolóxica. Son relatos máis extensos que buscan crear
universos con compoñentes fantásticos e con clara influencia dos contos
de Poe, Lovecraft, Borges e Cortázar, que lía por aquela época.
Finalmente, hai outros contos referidos á Guerra Civil, a posguerra e a
transición que escribín nos tempos nos que fun estudar a Santiago, entre
os 18 e 20 anos. Son contos máis de mozo, dun mozo que tiña ideas
revolucionarias absolutamente antifascistas e que tiña un espírito
libertario.
A memoria histórica é un elemento destacado dentro da súa
obra. É un asunto moi presente na literatura galega e que se tratou de
moitas formas. É un tema que hai que seguir tratando pero, se cadra,
dende outras perspectivas?
Para min a memoria histórica foi sempre memoria viva, xa que son
fillo de pai represaliado e movinme sempre nese ámbito. Eu non cheguei á
memoria histórica dende o partidismo político nin tomei unha decisión
literaria para tratar ese tema. Non foi que eu elixise o tema da Guerra
Civil como campo de investigación ou como musa literaria. Realmente a
Guerra Civil escolleume a min, porque son fillo dun represaliado e
crieime en tempos da ditadura franquista. Non podía ser alleo a esa
preocupación. Neste libro rescato, como xa dixen, relatos da miña
adolescencia que demostran o meu interese por este tema. Para min a
memoria histórica nunca foi unha moda, foi un modo e un tema que forma
parte de min, de Galicia e de todos os países que padeceron o fascismo. É
un tema que se tratará toda a vida como se trata, por exemplo, a II
Guerra Mundial. Forma parte da nosa historia e do noso ADN.
O espírito libertario é unha actitude que debemos recuperar nestes tempos de crise nos que caen paus por todas partes?
O fundamental é non perder nunca o espírito de loita nin perder a
esperanza, porque nunca choveu que non escampase. Aquí hai unha crise
económica verdadeiramente pavorosa que está a ser utilizada contra a
cidadanía de forma demagóxica. Esa crise non é peor, nin moito menos,
que o fascismo ou que a Segunda Guerra Mundial. Saíuse daquilo e disto
tamén sairemos. Hai que partir desa base e hai que idear novas
estratexias; hai que ter novas tácticas para os problemas novos. Do
mesmo xeito que loitamos contra o fascismo político, hai que loitar
contra o fascismo económico. O que vivimos é outra forma de fascismo
que, por fortuna, non usa os mesmos mecanismos violentos dende o punto
de vista xenocida, pero que provoca unha submisión bastante semellante.
Eu creo no xénero humano e creo que a escravitude da Idade Antiga foi
superada na Idade Media coa servidume. Despois na Idade Moderna,
superamos a servidume coa explotación capitalista. Tamén iso será
superado nunha fase de liberación futura. Naturalmente é unha utopía,
pero a utopía non é máis que unha realidade prefutura. De feito, o tema
de utopía é un dos temas dun dos meus libros de contos, Meta-relatos. Esa obratrata de deconstruír o discurso dominante, que é o discurso do poder.
Se falamos de Galicia, hai un discurso de poder belixerante
coa lingua e a cultura do país. Estes días escoitamos, na boca da
concelleira de Cultura da Coruña, unha frase que, quizais, resume un
discurso de poder moi claro: hai actividades culturais "demasiado
galegos". O espírito libertario pódenos valer para superar este
discurso?
Evidentemente hai que superar estes discurso porque é unha forma de
autoodio racista. Non podemos opoñer o galego ao universal. O universal é
universal porque inclúe o galego. O galego non nega o universal, porque
forma parte del. Iso foi unha gran tradición do galeguismo, que foi
esencialmente universalista. Penso que o mellor do galeguismo foi o
universalismo, porque o Partido Galeguista vía en Galicia unha célula de
universalidade. Opoñer unha cousa e outra é mostra de ignorancia.
Seremos universais se non renunciamos a ser galegos. Do mesmo xeito que
seremos galegos se non renunciamos a ser universais. Neste volume que
veño de presentar na Coruña hai todo un libro, Os paraísos eróticos,
que está escrito fóra de Galicia. Vivín en Nova York e en Bretaña e
viaxei por outros lugares con estancias de traballo. A maioría dos
contos dese libro están escritos neses lugares, pero todos están
escritos en galego. Aínda que eu estea fóra de Galicia, no mundo, estou
nese mundo como galego. Non podo evitalo.
Por que non escribe unha novela longa? Prefire a narrativa breve por estar máis próxima á prosa poética?
Eu o que busco na vida -e tamén na miña obra- é a intensidade. Ese é o
motivo polo que me dediquei principalmente á poesía, porque a poesía é
un flash, unha epifanía. Nuns poucos versos pódese dicir todo con moita
intensidade. A narrativa breve ten iso tamén, permite ser intenso dende o
principio até o final. Por iso fago microrrelato, que xa o fixen de
forma inocente e espontánea na adolescencia. Permíteme máis intensidade.
A novela, por definición, non pode ser máis intensa. Ten que ter partes
nas que debe decaer a intensidade. Na novela hai que definir momentos
moi triviais. A novela é un xénero moi interesante ao que non se lle
pode restar méritos, pero non pode manter a intensidade continuamente.
Nin sequera os grandes autores poden manter esa intensidade, teñen que
pararse nos feitos máis triviais e nas descricións máis particulares.
[...]
|
Ler máis...
|
|
Claudio Rodríguez Fer recompila a súa narrativa en «Contos e descontos»
Autor: Xesús Fraga 07/08/2011
|
Aínda que é
máis coñecido como poeta, Claudio Rodríguez Fer (Lugo, 1956) tamén é
autor dunha obra narrativa que agora recompila nun único volume, Contos
e descontos (Toxosoutos), e que inclúe textos inéditos. Non obstante, o
escritor, que presentará hoxe o volume na Feira do Libro da Coruña ás
20.00 horas, prefire non facer distincións de xéneros literarios, xa
que toda a súa obra, e mesmo a súa vida, está marcada por temas comúns.
«A vangarda libertaria, o erotismo insubmiso e a memoria solidaria
aparecen en todo o que fixen dende a adolescencia ata hoxe», subliña
Rodríguez Fer, quen si engade a presenza do cinema e as súas técnicas
nos seus relatos. Outra característica é un gusto pola brevidade, que xa estaba presente nos textos de Meta-rrelatos (1988) e de Os paraísos eróticos (2010), «onde mesmo hai un conto de menos dunha liña», formulación estilística que provén da «procura da intensidade». Estes dous libros son, ademais, a cerna de Contos e descontos,
pero o volume conta con máis pezas que nunca foran recompiladas, mesmo
a de carácter inaugural. «Aparece por primeira vez a miña primeira
obra narrativa, Prometeo adolescente, composta por microrrelatos case autobiográficos», di o autor. Outros
textos son o fantástico Ciclo de Ión e contos sobre a memoria e a
loita antifascista; precisamente esa é a liña do relato final, tamén
inédito, O neno que non quería ir á guerra, «unha especie de memorias
dun neno da posguerra fillo de pai represaliado». O
feito de que Contos e descontos se presente como «narrativa completa»
non exclúe que Rodríguez Fer peche esta faceta da súa obra.
«Ultimamente preferín facer relato en verso, como ocorre nos meus
últimos poemarios, Ámote vermella e Unha tempada no paraíso, porque ao
mesmo tempo que me interesa contar historias non quero prescindir da
intensidade da poesía. E de momento prosigo nesta liña, aínda que nunca
se sabe o que se fará, porque non é un quen fai a súa obra, senón a
súa obra a un», explica o escritor.
[...]
|
Ler máis...
|
|
Toxosoutos presenta esta tarde Contos e descontos, a narrativa completa de Claudio Rodríguez Fer
Autor: Xornal de Galicia 07/08/2011
|
A edición número corenta da Feira do Libro da Coruña, que se clausura o
próximo mércores, entra hoxe na súa recta final con media ducia de
actividades para todos os públicos. Entre as convocatorias, destaca a
presentación de Contos e descontos, a narrativa completa de
Claudio Rodríguez Fer editada por Toxosoutos. Ademais de David González
Couso, director de publicacións do selo, participará no acto o
secretario da Real Academia Galega (RAG), Xosé Luís Axeitos. Será ás
20.00 horas no espazo que onte ocupou Mario Regueira asinando exemplares
do seu Lois Pereiro. Unha persecución (2.0 Editora).
[...]
|
Ler máis...
|
|
El árbol de la memoria
Autor: Cristina Huete 04/08/2011
|
La galleguidad como un árbol creciendo en la memoria. Afincada en ese
paraíso perdido -y, por lo tanto, siempre reinventado- de la infancia.
Carmen Martín Gaite nació salmantina y después se hizo madrileña, pero
arrastró por el mundo (físico y literario) un pedazo del Ourense
montañoso y mágico de los años treinta del siglo XX: la Galicia interior
del tiempo regalado de los primeros veraneos de la vida; la Galicia
mágica de las leyendas rurales en la casa del médico del pueblo de San
Lourenzo de Piñor, que era su tío Vicente Gaite. Y la Galicia, o la
infancia-adolescencia, de los primeros escarceos.
Ella metió a Piñor en alguna de sus obras literarias y la localidad
ourensana ni se inmutó. Hasta que Allariz la reclamó en 2008 con un
sentido homenaje con la excusa de una abuela alaricana a la que la
escritora nunca llegó a conocer y la de los almendrados que la familia
se paraba a comprar en la villa en el viaje de Salamanca a Piñor. "El
caudal literario me fluye por el Miño, el Arnoia y el Tormes",
vincularon con esta frase de la escritora en el homenaje alaricano. Y el
Ayuntamiento de Barbadás estampó después su nombre en una calle de su
perdido paraíso de Piñor. La conexión alaricana la evidenció entonces el
escritor ourensano David González Couso, que reivindicó el paisaje
psicológico de su literatura: su ourensanidad, ese estado mental, ese
árbol clavado en la memoria cargado de pasado en el que el filólogo ya
se ha especializado. Couso (Ourense 1978) ha publicado numerosos
trabajos sobre la literatura de la escritora a la que se aficionó cuando
a los 14 años se dejó deslumbrar por Caperucita en Manhattan. En Allariz, el filólogo presentó su obra Los perfiles gallegos de Carmen Martín Gaite
que acaba de reeditar ahora en gallego ampliando la versión castellana
con una recopilación de fotografías e información adicional "que permite
entender el libro como un routeiro literario por el Piñor y el Ourense de la escritora".
En su recuperación de Carmiña,
Couso tiró de los legajos que fue encontrado y levantó otro árbol de la
memoria de Martín Gaite: el genealógico. Llegó hasta el bisabuelo
ourensano, Mariano Lloves, de los Lloves de San Lourenzo de Piñor. Pero
solo pudo acceder al nombre. Ni fecha de nacimiento ni otra información.
"Todos los antepasados de Carmen Martín Gaite fueron catedráticos", la
mayoría de Geografía e Historia, en el instituto ourensano Otero
Pedrayo. Y todos ellos "personas de gran inquietud intelectual y
creatividad". En el árbol de la memoria que ha plantado el filólogo, el
abuelo Javier Gaite (nacido en 1859) tiene el mérito de haber sido el
primer autor de un libro de texto de Geografía e Historia para el
instituto de Ourense. "Fue en la época de la reforma educativa, cuando
el Ministerio cambió los planes de estudio y los catedráticos debían
escribir los libros de texto".
No fue el único intelectual de la
familia. Antonio Gaite Núñez y su hijo Antonio Gaite Lloves diseñaron,
también en siglo XIX una pila voltaica con la que pretendían iluminar la
vieja ciudad de las farolas de gas de As Burgas. El intento fracasó,
pero ambos, profesores de Física y Química también en el Otero Pedrayo,
demostraron que no iban desencaminados. La galleguidad de la escritora
es irrefutable. Sus antepasados de San Lourenzo de Piñor -a los que hay
que sumar un tío abuelo fundador del Ateneo de la ciudad y director y
editor del periódico El Orensano- procedían de A Coruña,
Pontevedra y Ourense. Pero incluso aunque no hubieran sido gallegos,
Martín Gaite lo habría sido por su cuenta. Le habría bastado con el
veraneo de la infancia para arrastrarlo por toda su vida y obra.
"Pese
a lo mucho que viajábamos, Galicia fue el Norte de nuestras vidas",
afirmó en el acto alaricano la hermana de la escritora, Ana María. Y
acotó: "Quizá fue el alma lo que nunca se movió de aquí". La pequeña
localidad de Piñor fue el paraíso de Carmen que se volvió Carmiña al
mismo tiempo que, en palabras de su hermana, "indómita y poco
melindrosa". "Los Gaite fueron parte importante de la élite cultural de
la Galicia del XIX" concluye Couso en su libro genealógico tras abordar,
por primera vez, este aspecto en su conjunto.
[...]
|
Ler máis...
|
|
Abelleira Mariñeira incluye la presentación de tres libros
Autor: j. M. Sande 03/08/2011
|
La celebración Abelleira Mariñeira, que tendrá
lugar el sábado en la playa muradana de Ventín, incluye la presentación
de tres libros de la editorial Toxosoutos. Se trata de las obras
tituladas Tamén navegar, que será presentada por Francisco X.?F. Naval; Capitán wood y Derrota e singraduras do Joaquín Vieta. De hablar sobre estos dos últimos volúmenes se encargará Lino J. Pazos.
El acto de divulgación literaria está fijado
para las ocho de la tarde del sábado y ha sido bautizado con el nombre
Faladoiro sobre os libros.
La cita incluye otros aspectos interesantes, como
la posibilidad de efectuar un recorrido por la ría a bordo de una
embarcación tradicional.
Además, se exhibirán diversas naves, entre las que
figura el Joaquín Vieta y una que está siendo restaurada por la entidad
encargada de organizar esta celebración.
[...]
|
Ler máis...
|
|
|
|