Desde as primeiras composicións líricas galegas até a poesía contemporánez das penúltimas décadas, o patrimonio vexetal e animal, como soporte de imaxes, metáforas ou sinxelas evocacións determina profundamente innumerábeis poemas da literatura galega. O elemento animal é, moi nomeadamente, o vexetal son o espello que reflicte as visións do imaxinario cun esbellamento particualr, con aquel "miroitemente en dessous" do que falaba Mallarmé en relación ao significado do poema