Literatura de sereas. A maxia da muller acuática desde a literatura comparada constitúe un achegamento didáctico-filolóxico cara a un espazo literario de excepción tanto na literatura europea e ibérica coma, porén, na galega. Efectuando unha detida análise, o autor desmiuza o mito da muller da auga, especialmente o da serea, no sistema literario da Galiza, aproveitando e nunca rexeitando a forza que esta mesma imaxinaría despregou no resto de literaturas do planeta. Con este ensaio, xa que logo, preténdese encher un rechamante baleiro até o de agora existente no seo dos estudos literarios, máis aínda nunha época como a actual, tan preocupada polo rescate dos asuntos centrados no mundo da muller e a consecuente misoxinia que reina desde hai milenios na cultura occidental