Señardade é un traballo, como o seu nome indica, de nostalxia, sobre todo dos últimos anos nos que a poeta pasou separada do seu esposo que, por motivos laborais, tivo que marchar a traballar fóra de España. No poemario mestúranse os diversos estados da alma que terá que soportar e o peso dunha vida en soidade. A ilusión do reencontro, a tristeza da partida, o desánimo, as dúbidas, o profundo namoramento...

Aparecen tamén figuras moi próximas á poeta como a súa nai ou a súa irmá, os seus apoios. Unhas pinceladas de fe mesturadas coa tradición. Unha declaración de amor a Santiago de Chile, terra do seu marido. Ferrol, a súa terra, e sobre todo a Pontedeume. Paisaxes e tradicións eumesas que achegan a paz e a melancolía propias desta Señardade.