Spleen en catro tempos é un canto ás historias de vida que se agochan na cidade, escondidas no tráfico, nos cuartos alugados, nas pegadas da festa, nos amores fugaces de verán. Como unha reacción aos clásicos spleens da literatura, a melancolía das voces poéticas múltimples que protagonizan estre libro mestúrase co sucio, coas pequenas cousas lindas, co animal, co paso do tempo, coa precariedade, co coidado.

Todos poderíamos ser parte deste spleen neses xestos tan íntimos e nosos que sen querer enchen de historias a cidade. Eses xestos que están aí, facendo vida. En catro tempos